La Charly Gaul 2017
Op zaterdag 2 september vertrokken we (Jurgen, Jeroen, Marc en ik) naar 1 van de vaste afspraken van de Berggeiten, La Charly Gaul, de korte tocht.
Jurgen en Jeroen kwamen wraak nemen voor vorig jaar, toen ze vroegtijdig moesten opgeven vanwege de regen. Mijn laatste keer was in 2014 en was ook geen succes, toen was het weer wel goed maar de benen waren toen echt slecht!
Dit jaar was ik net een week terug van het Alpenbrevet en waren er dus 2 mogelijkheden, ofwel ging ik vanwege de supercompensatie superbenen hebben ofwel gingen de benen heel moe zijn.
We vertrokken zaterdag in de namiddag en na een dikke 2u kwamen we aan in het Grand Hotel te Echternach, en Jurgen had dat goed geregeld. Grand Lux in Luxemburg, zo’n chique hotel van de jaren stillekes dat een beetje was stil blijven staan in de tijd. Maar nog steeds was het heel chique met heel veel luxe en prima personeel, ook een heel lekker ontbijt! O ja er was ook een binnenzwembad maar dat hebben we niet kunnen testen.
Na ons te hebben geïnstalleerd in onze suite hebben we onze fiets-outfits aangedaan voor een kort tochtje, we gingen de eerste klim verkennen (op 500m van ons hotel) en dan nog wat rollende kilometers doen, het plan was een kilometer of 30 te rijden.
Het klimmetje “Berdorf” is een kleine 4km aan 5% maar met in het midden nog een redelijk zwaar stuk. Ik wou de benen eens testen en zette redelijk fors aan, misschien iets te fors, na een kilometer of 2 moest ik toch even gaan zitten, al kwam ik er redelijk snel bovenop, het laatste stuk kon ik nog redelijk stevig doorzetten. Nog voor ik boven kwam begon het te regenen, redelijk hard. Ik trok onder een boompje mijn regenjas aan toen ik stond te wachten op de rest van de Berggeiten.
Het begon ook redelijk koud te worden en toen de anderen boven waren besloten we om toch direct terug te keren, morgen gingen we lang genoeg op de fiets zitten.
Na een natte afdaling en het opfrissen in ons hotel gingen we iets eten in Echternach, dat was ook een hele belevenis, een Italiaans restaurant in Luxemburg met een Aziatische ober die zowat alle talen sprak; Duits, Frans, Engels, Nederlands, Italiaans,…!
Na een nachtmutsje in ons hotel kropen we redelijk op tijd in ons bed, en in tegenstelling tot vorige week viel ik nu wel op tijd in slaap en stond ik fris op, so far so good.
Na een heerlijk ontbijt vertrokken we, nadat de lange tocht voorbij ons hotel was gekomen, naar de start. Daar moesten we ons startnummer nog ophalen, dat ging redelijk vlot en stonden dus heel ver van voor aan de start. Een dikke 20 minuten voor de start begon het helemaal vol te lopen en kropen renners hier en daar over de hekken. Naast ons stond nog een Nederlander die we nog hadden gesproken aan ons hotel, die ging voor het podium. Jeroen merkte ook nog op dat we bijna de enige waren met ongeschoren benen, eigenlijk was ik daar niet rouwig om, het was nog heel koud die ochtend, gelukkig had ik een regenjasje aan!
Na 45min in de kou weerklonk dan eindelijk het startschot, de start werd een ramp voor mij, het was natuurlijk heel hectisch maar nog erger, ik geraakte pas na een dikke 200m in mijn pedalen en Jurgen was al een dikke 200m voor mij!
Maar al bij al bleef ik er rustig bij, ik wist dat ik wel op mijn plaats zou vallen na de eerste klim, die was lang en zwaar genoeg. Aan de bocht waar die eerste klim begon was er een eerste valpartij, maar die viel nog mee en de gevallen soldaat kon direct terug vertrekken op zijn ijzeren ros.
Zoals gezegd tijdens de verkenning vertrok ik nu wat rustiger en er stak redelijk wat volk mij voorbij, maar op het zwaarste stuk kon ik echt gigantisch veel volk voorbij steken, de benen waren echt goed!
De afdaling erna viel wat minder mee, daar stak een groep voorbij, ik probeerde nog aan te pikken maar de laatste renner van dat groepje ging te traag door de bochten en toen ik er eindelijk voorbij kon was het te laat en was die groep al gaan vliegen. Na de afdaling was er een lang stuk in een valleitje, waar ik alleen kwam te zitten, er passeerde me nog een groep van een man of 10 maar die gingen te snel, en ik kon net niet aanpikken (naderhand had ik eigenlijk toch iets harder moeten proberen). Na 5 eenzame kilometers in het valleitje kwam er dan toch nog een zeer grote groep voorbij waar ik kon inpikken. Maar ook hier moest ik aan de bak, er wou maar geen vaart in de groep komen en ben ik dan zelf maar met een paar anderen beginnen ronddraaien tot dit wel het geval was, eigenlijk nog wel leuk. Na een dikke 5 minuten mee te draaien begon de groep eindelijk goed te draaien en kon ik mij eventjes laten afzakken. Tot mijn verbazing kwam ik ineens Jurgen tegen, die had al heel de tijd in deze groep gezeten.
Niet veel later (rond kilometer 20) kwamen we aan de tweede klim, deze was eigenlijk wel simpel. Ik klom heel makkelijk mee vooraan in deze groep en kon zelfs als eerste aan de afdaling beginnen. Deze afdaling stelde eigenlijk niet veel voor en na een 10 tal kilometers in een mooi valleitje door een paar rustige dorpjes kwamen we aan de langste klim van de dag, Mont Saint Nicolas, 8km aan 4%. Maar daarin zit een kleine afdaling in meegerekend, de echt klim is 6km aan 5%, op zich nog niet moeilijk maar je begint wel met een redelijk steil stuk op kasseien.
De zon brak door aan het begin van de klim en het werd direct lekker warm, dit bleef zo de rest van de dag! Op de kasseien schoten er al direct een paar man vandoor, duidelijk het parcours niet goed bekeken, want deze zakten heel snel terug af. Voor mij was dit een hele leuke klim ervaring, er werd een heel strak tempo gereden, maar nooit te snel en zonder grote versnellingen.
Halverwege zag ik wel dat ik in de eerste groep zat van vele groepjes, in 1 daarvan ook Jurgen die had moeten lossen. Deze beklimming bleek dan ook voor velen toch iets te zwaar/lang want bij ons groepje is er eigenlijk niemand terug gekomen. Na de super snelle afdaling waren er nog zeker 10 vlakke kilometers, waarin de groep serieus doorreed, zonder te stoppen aan de bevoorrading (dit deed ik dan ook maar niet). Ik kon zelf een beetje rusten, wat wel nodig was na de afdaling waarin ik een paar keet een gat moest dichten omdat ze hier echt super hard doorreden.
Dan kwam de moeilijkste beklimming, Côte de Beaufort, 3,5km aan 6,5% waarvan de eerste kilometer echt wel steil is, zeker omdat je eraan begint na een snel vlak stuk. En eerlijk, ik heb me een beetje opgeblazen in het begin en moest dit bekopen in de kilometers erna en moest zelfs een paar groepjes laten rijden. Maar ik was gelukkig niet de enige die te snel had gereden want bijna alles kwam terug bij elkaar net na de top.
Alhoewel ik het parcours een beetje bestudeerd had was ik toch verschoten dat we dan al ver over de helft waren! De afdaling van deze klim was de meest technische van de dag en ik moest toch een paar keer diep gaan om een gat te dichten, de meesten waren betere dalers en ik zat dan nog een paar keer vast achter nog slechtere dalers dan ik.
De volgende beklimming waren eigenlijk 2 beklimmingen net na elkaar met daartussen een korte afdaling en misschien wel het mooiste stuk van dit parcours en de benen waren ook nog in orde dus kon ik zelfs even genieten.
Daarna was het eigenlijk heel de tijd op en af met nog 2 korte beklimmingen van nog geen 2 km aan ongeveer 3,5%, na deze laatste beklimmingen was het grotendeels in dalende lijn. Maar in die dalende lijn zaten er heel veel korte klimmetjes van een paar honderd meter en hier trok de groep altijd stevig door. En dan gebeurde het, na elke korte afdaling moest ik een gaatje dichten op het klimmetje erna en dat ging een paar keer goed behalve dan een goeie 15km voor de finish. Ik trapte even op mijn adem en moest de groep laten rijden.
Ik was gelukkig niet de enige en ik vond direct 2 man die direct mee reden, en we reden nog steeds aan een hoge snelheid. Door die snelheid konden we ook nog wat anderen oprapen die de groep hadden moeten laten rijden en de laatste 10km zaten we met een man of 7 bij elkaar en draaiden we nog goed door. Dit zeker te danken aan 1 persoon die echt nog heel sterk was en telkens heel lange kopbeurten deed en altijd met een pak meer snelheid. Ik moest zelfs een paar keer op kop komen zodat hij toch wat rust nam en de anderen ook even konden rusten xD. Net voor we Echternach (waar de finish lag) binnenreden kwamen de eerste 3 van de lange tocht nog voorbij gereden, die gingen wel nog een pak sneller!
Na de finish heb ik gewacht op een terrasje vlakbij de aankomst en kon ik terugblikken op een zeer geslaagde dag!
Perfect fietsweer, niet te warm maar ook niet te koud, geen druppel regen en zelfs niet heel veel wind. Een heel mooi parcours met goed wegdek en afgesloten overwegen, kruispunten, zodat je goed kunt doorfietsen!
Zelf had ik goeie benen en heb ik het parcours goed verteerd: 107km aan 33,7km/u
met 1500hm en een 184ste plaats! Misschien een werkpunt; met deze benen had ik moeten proberen mee te gaan met de eerste groep die me passeerde dan had ik nog verder kunnen eindigen.
Jurgen kwam 9 minuten later aan en eindigde op een mooie 245ste plaats, Marc behaalde in zijn eerste cyclo ook een mooi gemiddelde van 27,6km/u, hij werd 544ste.
Jeroen kwam wat later binnen, hij had er een rustige trainingsrit van gemaakt maar behaalde nog een gemiddelde van 25km/u en een 687ste plaats.
Mij zullen ze nog wel terugzien!
Onderaan staan nog de Strava-gegevens en wat foto’s.
