Parel van het Hageland.

Zaterdag hadden we afgesproken voor de eerste toertocht met de Berggeiten, direct een grote, “De Parel van het Hageland”. Al veel van gehoord maar nog nooit gereden, ik was dus wel benieuwd.
Ik had afgesproken om 9u aan het Buurthuis met Jeroen, Wouter en Jurgen, de anderen gingen rechtstreeks.
De heenweg naar Boutersem beloofde een epische dag, het was zo mistig dat je amper 5m voor je zag.
Om 9u20 kwamen we aan in Boutersem, daar zagen we Steven De Pauw, Eddy en Butcher. Stekke had blijkbaar zijn koerskleren zoek gemaakt en ging dan maar zelf een tochtje doen als hij ze gevonden had.
Steven, Eddy, Jurgen, Butcher en ik gingen de 110km rijden, Wouter en Jeroen de 70km.
We gingen rustig van start tot er 2 snelle mannen voorbij kwamen, Butcher had er precies goesting in en maakte het gat dicht.
Ik weet niet hoe lang het heeft geduurd, maar Jeroen en Wouter lagen er nog voor de splitsing al af, het ging snel, dit alles nog in een dikke mist.
De 2 mannen bleven op kop rijden en deden dit op een heel goede manier, nooit te grote tempo-wisselingen en op de hellingen bleven ze een goed tempo rijden die de meesten konden volgen. Ik had zelf goede benen en moest me op die hellingen telkens wat inhouden, maar achteraf bleek de gespaarde energie toch van pas te komen.
Na 27km snel rijden met alleen wat animo door slechte chauffeurs kwamen we aan de eerste bevoorrading.
Na de bevoorrading kwamen we een grote groep tegen die we een aantal kilometers volgden maar we al snel voorbijgingen omdat ze te traag reden. Na nog een paar kleine groepjes voorbij te rijden werden we ineens voorbijgesneld door een groepje met mannen van Rodal (echte naam van de ploeg is Club 33). Deze hadden we net zien toekomen toen wij vertrokken aan de bevoorrading en waar Butcher toen van zei dat die heel hard rijden zo had hij ondervonden in de Decathlon Classic van vorig jaar.
Tegen beter weten in sloten we toch aan, en verdomme ging het snel.  Ik heb nog nooit zo vaak 35km/u zien staan op mijn Garmin.
Wat wel heel snel duidelijk was, was dat je niet aan kop moest proberen te rijden, dit hadden ze niet zo graag. Naast hen rijden op de hellingen evenmin xD.
Maar toen ze wat rustiger begonnen te rijden (er was blijkbaar een paar man van hun ploeg achter geraakt) heb ik er toch wat mee gesproken en blijkbaar waren ze al helemaal van Grimbergen gekomen met de fiets en moesten ze erna nog helemaal terug! Ze waren aan het trainen voor een meerdaagse cyclosportive in Sardinië.
Op de hellingen moesten Jurgen en Eddy ook lossen, gelukkig voor hen werd er even gewacht op gelosten aan een rood licht en konden ook zij terug aansluiten.
Maar dit duurde niet lang en op 1 van de volgende hellingen moesten ze terug lossen, vraag me niet waar of wanneer het enige dat ik zag was het voorwiel van de persoon voor mij.
Het enige dat ik mij ervan herinner was dat ik op een gegeven moment aan de persoon achter mij vroeg hoeveel man er nog achter hem reden en hij antwoordde niemand al een hele tijd niet meer.
En eerlijk gezegd ging het voor mij ook soms wat te snel al was dit vooral door mijn slechte bochtentechniek (sinds een val in de Vogezen is die nog erger geworden), moest ik na elke bocht een gat van een meter of 5 dicht rijden, goeie intervaltraining dat wel. Wat me wel geruststelde was dat ik bij elke helling bij de betere naar boven ging, of hoe een helling in je voordeel kan zijn.
Maar blijkbaar ging het voor Steven nog niet snel genoeg want hij ging zelf op kop rijden en het ging prompt nog 2km/u sneller. Al was dit niet echt wat Rodal wou want er werd direct terug overgepakt en nu nog sneller. Maar toen Steven makkelijk in de wielen bleef reden bij de eerste 2 mocht hij toch mee rond draaien en heeft meerdere kilometers op kop gereden.
Na 70km was er eindelijk de 2^de bevoorrading, en deze keer dik verdient, daar zagen we eerst Eddy en dan Jurgen terug na een minuut of 7.
Tegen dan waren de mannen van Rodal al vertrokken, en daar was ik eigenlijk niet verdrietig over.
Na de tweede bevoorrading hebben we zelf een groepje gemaakt, en daar bedoel ik mee dat deze keer de Berggeiten op kop reden, vooral ik en Steven dan.
We reden blijkbaar een goed tempo en gingen groepje na groepje voorbij, sommigen sloten aan anderen lieten ons gaan.
Op de hellingen verloren we altijd wat volk die ons probeerden te volgen, spijtig genoeg had Jurgen ook moeten lossen op 1 van de hellingen en is dan op zijn eigen tempo naar de finish gereden, maar had nog altijd een zeer snel gemiddelde.
Maar blijkbaar had Steven zich een beetje ingehouden want op een kleine 10km van de streep viel hij aan, ik moest passen net zoals Butcher en Eddy. Alleen een paar man die al die tijd in onze wielen had gereden konden volgen. Na een paar extra kilometers was ik wat gerecupereerd en samen met Butcher konden we wat tijd goedmaken (of dat dachten/hoopten we toch) tot we redelijk lang moesten wachten aan een rood licht xD. Maar blijkbaar had Steven niet veel zin om alleen te rijden en even later stond hij aan de kant te wachten op ons.
De laatste kilometers werden dan maar in groep gereden, samen uit samen thuis (of toch bijna).
In de kantine kwamen we Jeroen en Wouter tegen, die ook een mooie snelheid hadden gehaald, maar dat verslag zal u nog kunnen lezen op deze website.
Ik had eigenlijk nog nooit zo snel gereden, het gemiddelde was dan ook 31,7km/u op 105km (meer dan 75% van de tijd reden we meer dan 35km/u)!
Een werkpuntje is mijn bochttechniek waar ik nog veel tijd en snelheid mee verlies, maar de conditie is goed en het klimmen gaat heel goed.
Kortom, een hele snelle dag, een goeie training op weg naar de Cannibale!

Hieronder nog de Strava gegevens van deze rit en bovenaan een kort sfeerfilmpje met beelden tot aan de bevoorrading, erna vergeten aan te zetten, spijtig genoeg.