Parel van het Hageland 2012

Naar jaarlijkse traditie stond deze rit vlak bij de deur weer op het programma. Afspraak om 8u in zaal Warot te Herent. Aanwezigen van de dag waren de secrétaire, Willy, Smolders, Butcher en de voorzitter. Kurre liet zich verontschuldigen door een vaak geciteerd excuus: het zatbed.

Na het betalen van de 2€ inschrijvingsgeld werd er dan koers gezet richting Rillaar. Het parcours tot aan de bevoorrading verliep overwegend over vlakke wegen met ter hoogte van Aarschot een 3-tal kuitenbijters. Ideaal m.a.w. om rustig terug in het ritme te komen mede dankzij de weergoden die ons gunstig gezind waren: windstil en met momenten kwam zelf de zon door het wolkendek piepen.

Ter hoogte van Schoonderbuken bevond zich de eerste en enige bevoorrading. Een wafeltje gestoken de nodige sanitaire overlast achterwegen gelaten en terug naar Herent. Op de enige licht heuvel die er nog volgde de benen is getest en op de 50 de heuvel beklommen. Test geslaagd. Na deze helling terug gegroepeerd en vanaf nu in een strak tempo richting finish. Onderweg nog een lekke band ter hoogte van Kortrijk-Dutsel alwaar ik exact 2 weken terug ook al een lekke band had! De laatste 5 km nog in weerstand getrokken en met een demarrage vanuit de rug van de kopman alleen naar de finish dacht ik. Maar in t wiel zat weer die wieltjeszuiger die al kilometers in ons groepje zat. Vlak voor de brug in Herent deze laatste wielercollega ook ter plaatse gelaten en met de nodige zere longen en kriebel in de keel de sporthal binnen gebold.

Conclusie: met de heen en terugrit en de rit zelf de eerste keer 100km in de benen van 2012 en dit alles op een rustig parcours met een aantal mooie hellingen. Nadien de suikers aangevuld met 3 kabouterkes en netjes afgeruimd door de bevallige waardin. Tot volgend jaar!
Parel van het Hageland 2012 (Deel 2):

Naar jaarlijkse traditie stonden we om 8u aan de startplaats in Boutersem. Aangezien het daags voordien een maandelijkse vergadering geweest was, met de nodige moeilijkheden om afscheid te nemen van herberg ’t Blok en bijgevolg ook leidde tot slechts 4u slaap, voelde de benen enigszins wat flanelig aan.

Na een vlotte inschrijving was al onmiddellijk duidelijk dat het een spurt van 115km zou worden richting finish. Kurre had er duidelijk zin in en er werd éénzijdig door hem beslist om een gemiddelde van meer dan 30km/u te rijden. Op de eerste ‘helling’ van de dag, een brug over de E40, ging het voor ondergetekende al te snel. Detail: Kurre beweerde bovendien dat hij met slechte benen zat! Nu goed afzien behoort nu éénmaal bij deze volkse sport, dus duwen op de trappers en niet zagen. Als bij Godsgeschenk kregen we al vrij snel de hulp van een wielertoerist die met dezelfde gedachte rond reed om zo snel als mogelijk te finishen. Tot aan de eerste bevoorrading waren we dus met 3 om op kop te rijden.

Aan de eerste bevoorrading werd er gekozen om veel suikers op te doen en om nog meer vocht op te doen. De nadorst van daags voordien was tekenend! Tijdens dit 2e deel van het parcours werd er snel gekozen om een plaats op te eisen in een peloton van een 20-tal renners. Rustig meebollen uit de wind dus… Tot het noodlot voor Willy toesloeg. Lekke band! Weg peloton, en het volgende peloton dat passeerde, en het volgende… Dus met 3 weer verder alleen op pad. Ondertussen werden de benen toch stilaan beter en begonnen Kurre en ik een vrij hoog tempo, gezien de tijd van het seizoen, te ontwikkelen. En Willy? Die deed wat hij moest doen: in het wiel zitten en volgen. Na een aantal heuvelachtige kilometers in de aanloop waren het tussen de eerste en de tweede bevoorrading voornamelijk vlakke kilometers.

Na de tweede bevoorrading begonnen de benen volledig los te komen (of de kater begon weg te ebben). Aan een tempo van dik rond de 35km/u werd er koers gezet richting de heuvels van het Hageland. Hier bleek ook dat het hertekent parcours bij de meesten zijn tol begon te eisen. Een Berggeit komt pas echt los wanneer het heuvelachtig wordt, dus werd er gekozen om het tempo nog wat op te trekken en de deur stond achteraan in het peloton wijd open. Ondertussen bleef een beresterke Willy rustig in het wiel meepeddelen. Onze Oscarito is duidelijk dicht bij zijn topconditie!

Met de laatste 10km voor de boeg nog een laatste keer alle registers open getrokken op de hellingen die nog volgden en met verzuring tot achter de oren benen onder de tafel geschoven voor een Duvelke of 4/5. 2 vaststellingen: Kurre die mee voor een gemiddelde van 32,3 zorgt ondanks slechte benen (dit belooft voor het komende seizoen!) en Willy die na een paar trainingen het alleen-kopmanschap van het B-team opeist. Ik durf zelfs te zeggen dat het A-team binnenkort gaat uitbreiden indien hij gemotiveerd blijft gedurende de rest van het seizoen.

2 uur later kwam de 2e lichting Berggeiten binnen die later vertrokken waren ook met hun eigen heldenverhalen en bleit-momenten. Ook zij hadden dorst!