E3 Prijs 2012
Op deze donkere zondagmorgen stonden Kurre en de voorzitter, flandriens voor 1 dag, om 9u30 aan de start in Gent waar daags voordien de lange Sep de grote Tom verslaan had. Weetje: Kurre had daags voordien ook al Kuurne – Brussel – Kuurne gereden. Over motivatie gesproken!Na een vlotte inschrijving van 8€ moest er eerst nog wat vocht afgelaten worden van daags voordien, maar jammer: geen toiletten in de buurt te bespeuren… Dan maar gestart met een volle blaas en aangepikt bij een grote groep die omringd was door motards. Dit zou aangenaam rijden worden in de buik van het peloton, maar helaas lag het tempo net iets te laag waardoor ik het toch wat te koud kreeg en dus werd er al gauw gekozen om op eigen tempo door te rijden. Ter info: dat ik koud had was deels mijn fout. Februari is nog geen maand om in korte broek te rijden.
Via één of andere beek werd er op het jaagpad richting Oudenaarde gereden. Blij om eindelijk in Oudenaarde te zijn aangekomen wachtte hier ook de eerste bevoorrading. Aan deze zéér ruime bevoorrading tegoed gedaan aan de suikers voor het tussenstuk van het parcours dat toch voor de nodige kasseien zou zorgen. Aan deze bevoorrading eindelijk even bij de Freddy gaan wateren in het centrum Ronde van Vlaanderen. Bij het verlaten van Oudenaarde een bevriende wielercollega van De Wringers gepasseerd. Deze man dacht nog even mee in het wiel mee te schuiven maar met de Edelare voor de boeg besliste Kurre om toch even de duivels te ontbinden en door te sleuren tot op de top. Eénmaal boven waren we nog met 2 van een aanvankelijk grote groep. Achteraf bleek dit niet enkel door het feit dat onze banden zo hard smoorden, maar ook omdat we in ons blind geweld een pijltje over het hoofd gezien hadden. Gevolg: 7km minder en een kasseihelling minder 🙂 De kilometers die volgden gaven geen minuut recuperatie. De ene klim na de andere en tussendoor nog een paar kilometer ‘vlakke’ kasseien met als uitschieter de Haaghoek.
Deels blij als een klein kind bij het uitrijden van de Vlaamse Ardennen wachtte hier ook de 2e bevoorrading met weeral alles erop en eraan. De hellingen mochten dan wel opgesoupeerd zijn, de kasseien waren dit nog niet. Dus weeral als een op hol geslagen trilplaat over de macadam en hopen om zonder kleerscheuren deze Romeinse heirbaan te overmeesteren. Blijkbaar had niet iedereen even veel geluk in deze opdracht want hier was ik weer getuige van een valpartij, de derde deze dag die ik op het nippertje kon ontwijken. Na deze laatste hindernis het standaard stramien: de laatste 20km doortrekken tot aan de meet en beurtelings de kop overnemen.
Nog een steeds wederkerend stramien: aan de meet het nodige vocht gelaafd d.m.v. 2 Tongerlo’s. Het bezwete lichaam zorgden echter voor een meer dan fris gevoel en noodzaakte ons om terug af te zaken richting Leuven alwaar nog snel het laatste uur van Kuurne – Brussel – Kuurne op de tv kon gevolgd worden. Conclusie: al bij al een zware rit om het tourtochtseizoen op gang te schieten, maar wel de moeite waard om naar Gent af te zakken.