WTC De Grote Pint 2011
Terwijl daags voordien twee berggeiten de Parel van het Pajottenland editie 2011 onveilig maakten, besloten enkele andere om zondag het brevet 50km van WTC de Grote Pint te rijden. De aanwezigen onder hen waren Jolle, Kurt, Smolders en aspirant Willems. De start was voorzien aan cafe de Welkom in Betekom, en met de verplaatsing naar ginder en terug zou dit een trainingstochtje van om en bij de 100km worden.
Gezien aspirant Willems al 15 jaar niet meer op een fiets had gezeten, laat staan ooit op een koersfiets werd er voor hem geopteerd om de rit naar ginder met de wagen te doen. Smolders zou chauffeur en begeleider zijn.
Om kwart voor negen vertrokken ondergetekende en Jolle met de fiets naar Betekom en arriveerden een drie kwartier later. Bij de inschrijving en registratie zat Roland als bondslid om de de kaarten in te scannen. Deze herkende ons onmiddellijk, van een blij weerzien gesproken. Ingeschreven, twee euro betaald en een wafeltje meegekregen, het was nu nog enkel wachten op de twee andere berggeiten. Dat wachten bleef maar duren, dus toch maar eventjes telefonisch contact opgenomen. Aan de lijn klonk een licht teleurgestelde Willems die ons vertelde dat we mochten vertrekken. Smolders was blijkbaar niet uit zijn bed geraakt en ze gingen later op de dag aan de vaart rijden. Er restte ons niets anders dan met twee te vertrekken, dit onder de aanmoedigende slagzin van cafebaas Wim.
“Loat oe banden mor ne kier goe smoeren.”
Deze vriendelijke cafebaas zou ons trouwens later nog bekoren. Eens vertrokken liep het parcours over zeer rustige en landelijke wegen. Na een aantal kilometer kwam de eerste en enige klim, de beruchte Balenberg. Het brevet deed de gemeenten Heist, Putte, Keerbergen … aan. Op een bepaald moment kwamen we visclub “Den Brasem” tegen, hier moeten we zeker ooit nog eens een lijntje uitsmijten. De uiteindelijke afstand bedroeg 48km op een mooi uitgestippeld parcours, dat wel constant keren en draaien inhield.
Terug aangekomen aan de Welkom, blijkbaar thuishaven van WTC de Grote Pint besloten we de verloren vochten en mineralen terug aan te vullen en ons rescue money aan te spreken. Patron, twee Duvels graag! Groots was onze verbazing toen we wilden betalen … 4 euro asjeblief, dit voor twee Duvels. Vandaar misschien de naam Wtc de Grote Pint? Eentje is geentje, en gezien we toch al een 70km in de benen hadden kon een tweede rondje geen kwaad.
Een kwartiertje later zijn we dan onder een winterzonnetje teruggekeerd naar Leuven, via het jaagpad langs de Demer. Terug aangekomen stond de teller op 95km, 105 hoogtemeters en een gematigde gemiddelde snelheid van 26km/uur, de ideale lsd-training.