Parel van het Pajottenland 2011

Omstreeks 6u40 vertrokken de 2 berggeiten (voorzitter en ondergetekende) richting den andere kant van Brussel, op goed geluk een afrit genomen want de voorzitter was in al zijn haast de wegbeschrijving vergeten, maar via een ‘binneweg’ en de deskundige wegbeschrijving van een toevallige passant (’t zou kunnen dat hij al van de bakker terugkwam, maar we vermoeden eerder dat hij eerder juist uit cafe de Pajot -> hierover later meer, buiten was gestrompeld) zijn we er toch vlot geraakt.

Vriendelijke en ijverige parkingwachters wezen ons een plaats toe en we konden ons gaan inschrijven. Eens de auto verlaten bleek dat het precies nog kouder was dan in het Leuvense (-3 om precies te zijn). 4 eurokes neergeteld, een bezoekske aan ’t kleinste kamerke gebracht, fiets in elkaar gezet en de 2 berggeiten waren klaar om 110km door het Pajottenland aan te vatten.

Na een kleine valse start, 1 pijltje gemist en dan maar terug langs start gepasseerd, was het in ’t begin toch een beetje blazen en afzien om in het juiste ritme te komen (beiden hadden nog wat last van de naweeen van Anderlecht-Genk de avond voordien).

De wind was strak en ijzig koud en blies, zoals gewoonlijk precies weer de ganse tijd in het nadeel. Na een kleine 10 km kwam er een mooi groepje voorbij en hier hebben we ons dan maar ingezet, ging direct veel beter en de kilometerteller is gedurende een kleine 15 km niet meer onder de 30 km/h geweest tot de voorzitter af te rekenen kreeg met een platte band. Groepje niet meer terug gezien en dan maar zelf terug tegen de wind gaan inbeuken tot we terug in een groep (die voor mij eigenlijk iestje te rap reed, maar we hebben dan maar op de tanden gebeten) terecht kwamen die ons tot de eerste bevoorrading bracht.

De bevoorrading was uitgebreid en lekker dus we konden er weer tegen om het glooiende landschap te bedwingen.Alle cafe’s die we onderwegen tegenkwamen hadden de naam De Pajot, de locals zijn duidelijk fier over hun afkomst. Samen gebleven tot de 2e bevoorrading en de laatste 30 km is de voorzitter dan effe gaan knallen met een groepje, dit ging voor mij te rap en heb dan maar mijn eigen tempo gezocht en moe maar voldaan aangekomen na 112km en 27 km/h gemiddeld.

Het was echt een zeer mooie omloop, veel over kleine veldwegen en constant golvend, eigenlijk was er niet veel vlakke weg te bespeuren. Meer dan 1500 deelnemers zo vroeg op het seizoen, dit wil toch zeggen dat deze tocht gekend is bij de wielertoerist.

Een aantal Joe-Pilers later en met een lekkere hamburger en zwarte pens in de maag keerden de 2 berggeiten huiswaarts. Een aanrader deze tocht!