Superklassieker 2010

1 mei 2010, Oudenaarde. Terwijl het gros van de club zich opmaakt om Haasrode-Hoei-Haasrode te rijden, smeren drie berggeiten de beentjes in om de Superklassieker Roubaix op hun palmares te zetten. Het parcours van deze klassieker omvat een aantal hellingen uit de Ronde van Vlaanderen en enkele kasseistroken uit Parijs-Roubaix. Als absolute apotheose wacht een aankomst op de legendarische piste van Roubaix.

Het vertrek vindt plaats op de Grote Markt van Oudenaarde, vlak aan het Ronde van Vlaanderen museum. Er is keuze uit maar liefst 7 verschillende afstanden. De drie aanwezige berggeiten besluiten de Grande Boucle 134km te rijden, met als finish een rondje op de piste van Roubaix. Dit houdt in dat ze nadien nog wel 40km retour Oudenaarde moeten fietsen.

Er staat een strakke, gebruikelijke zuidwesten-wind die nagenoeg de hele dag in het nadeel zal spelen. Niet getreurd, we zijn immers hier voor dat ene kippevel moment, dat we straks op de piste van Roubaix mogen beleven. In totaal moet er 9 keer geklommen worden en 4 kasseistroken worden verteerd.

Lang duurt het niet vooraleer de eerste hoogtemeters moet worden overwonnen. De Koppenberg, de eerste helling, volgt al na 8km. Alhoewel het minder druk is dan tijdens een Ronde van Vlaanderen staan hier reeds ettelijke wielertoeristen te voet. Aan ruimte echter geen gebrek en we rijden met z’n drieen gezwind over de kasseien naar boven. Iets verderop wachten ons de Oude Kwaremont, de Taaienberg en Steenberg. Zonder problemen worden ook deze puisten getemd, de benen zitten blijkbaar bijzonder goed.

Er zijn ongeveer 40km doorheen de Vlaamse Ardennen afgelegd als we arriveren aan de Leberg de Molenberg. Onmiddellijk hierop volgt de eerste bevoorrading waar we de nodige suikers en mineralen bijvullen. Vanaf nu gaat het rechtstreeks zuidwaarts richting Roubaix, met wind op kop, veel wind…

De laatste hellingen van de dag dienen zich ondertussen aan, De Stationsberg, de Hotond en de Mont-Saint-Aubert worden met iets minder gemak beklommen, de wind doet blijkbaar zijn werk. Bovenop de Mont-Saint-Aubert ligt trouwens de tweede bevoorrading. Hier bijgetankt gaat het nu richting Carrefour de l’Arbre,, Gruson en Hem, drie kasseistroken die het label van vijf sterren uit Paijs-Roubaix dragen. Deze drie stroken verloochenen zich trouwens absoluut niet, het fietsmateriaal krijgt het hard te verduren op de soms met bakken ingesmeten kasseien.

Er resten ons nog een tiental km. Ditmaal rijden we terug noordwaarts, met wind in de rug. We komen aan in Roubaix en rijden over de laatste kasseistrook. We worden rechts afgeleid richting piste en in gedachten zitten we hier in het wiel van Tom Boonen tijdens een echte Parijs-Roubaix. Nog één keer rechts opdraaien en daar doemt de legendarische velodrome op. Met kippevel op beide armen rijden we de piste op en werken twee rondjes af. Een heroisch gevoel van euforie vloeit door onze aders, dit is een moment om nooit te vergeten…

Van hieruit moeten we terug naar Oudenaarde. Gelukkig heeft de organisatie aan de piste een derde bevoorrading voorzien en is de terugweg afgepijld. Deze loopt hoofdzakelijk via een jaagpad langs de Schelde en bedraagt nog een dikke 40km. Teruggekomen in Oudenaarde bestellen we na 180km en 1200 hoogtemeters moe en voldaan een welverdiende trapist.